Eindelijk ... op reis

Woensdag 17 april 2019.

In november begint de voorbereiding al en dan lijkt het vooral de laatste weken niet op te schieten. Fysiek ging het niet lekker. Veel vage klachten. Wel lekker getraind voor die tijd. Mooie stukken gelopen op het Trekvogelpad in goed gezelschap, maar ook overbelast. De klachten lijken op hielspoor, dus drie weken rust. Niet trainen, geen loopband. Ik voel het nog steeds, maar negeer het nu. Het is ook geen pijn, meer ongemak. Hopelijk valt het mee. Bij het opstaan voorzichtig aan, masseren en gewoon doorgaan. Ik zie wel hoe het gaat.

Vanmorgen om vijf uur in de auto. Op Schiphol Erik gedagzeggen en inchecken, dat gaat allemaal vlot. Eerst maar ontbijt en koffie. Tegen half acht naar de gate. En dan ga ik weer. Ik vind vliegen geweldig, vooral het opstijgen. Alles gaat goed, landen, koffer van de band en naar de trein. 

Eerst naar Leeds met een moeder en zoon die ‘s zomer op vakantie gaan in Gorssel. En dan door naar Skipton. 

Daar ben ik al om twaalf uur, dus nog even rondkijken. Mijn koffer alvast in het hotel en op naar het kasteel. Hier begint ook mijn wandeling. Het geboortehuis van Lady Anne Clifford. 

Met een getekende rondleiding in de hand krijg ik een goed beeld van hoe het leven verliep in haar tijd. Met een bijzondere vermelding van de wijn- en bierkelder en de keuken. Heel belangrijk.

Een boek over haar leven gekocht en er bij Starbucks maar gelijk aan begonnen.

Tegen vieren naar het hotel terug. Spullen uitgezocht voor morgen. Om vijf uur naar de bar voor een pintje en aansluiten heb ik hier ook maar gegeten. Wel zo makkelijk en genoeg te kiezen. Het is de Corn fed chicken geworden. Ging niet helemaal goed de eerste poging (lees: niet geheel gare kip). Tweede poging erg goed gelukt en de maaltijd werd niet in rekening gebracht...

Terug op mijn kamer mijn blog geschreven en op tijd lekker slapen. Morgen gaat het beginnen. Zo’n 20 km. Mooi om mee te beginnen.